یک موجود پشمالو در خانه ما

شما از اون دسته آدم‌هایی هستید که کلاً فایل ارتباط با حیوانات رو تو زندگیشون بستن. یا همین‌الان هم یه موجود پشمالو و بامزه تو خونتون راه می‌ره؟!

به نظرتون وجود یک حیوان خونگی برای رشد و سلامت بچه‌ها مفید هست یا ممکنه به اون‌ها آسیب بزنه؟ البته من اینجا نمی‌خوام از مزایا و معایب حیوان خانگی برای کودکان بنویسم. برای من از کودکی وجود یک حیوان در خانه عادی بود. علاقه زیاد من و همسرم به طبیعت و موجودات زنده باعث شد تا یکی از گزینه‌های کادو تولدش خیلی اوقات یک حیوان کوچولو باشه.

حضور یک موجود کوچک در خانه و تماس نزدیک دخترمون با اون چند موضوع رو به ما یاد داد. اول اینکه باوجود علاقه زیاد به حیوانات این روزها گاهی شاهد ترسش از بعضی موجودات زنده هستیم. و جریان این ترس چندان ربطی به تماس از کودکی نداره. و ممکنه در هر سنی و گاهی با یک اتفاق ساده به وجود بیاد. مطلب دیگه یادگرفتن توجه به نیازهای یک موجود زنده دیگه بود. غذا دادن، نظافت و رسیدگی‌های بهداشتی. و البته این هم باعث نشد که این روزها دختر ما یک انسان کاملاً مسئولیت‌پذیر و متعهد باشه.

حتی شما گاهی فکر می‌کنید با حضور یک حیوان خانگی فرزندتان مهربان‌تر و دلسوزتر هم خواهد شد. اما زمانی فهمیدم این هم تخیلی بیش نیست که با جسد نیمه‌جان هَمستِر جانمان در تخت خواب چشم تو چشم شدم!

تصور کنید بعد از یک چرت وسط روز، چشمتون رو باز کنید و با این صحنه مواجه بشین! هیچ مدرکی هم ندارید که بفهمید چه اتفاقی افتاده. تنها چیزی که مطمئن هستید اینه که خودبه‌خود این اتفاق برای این موجود بیچاره نیفتاده. لابد یه دخترکی هَمستِر بیچاره رو از خونه‌اش درآورده. و نمی‌دونم حین بازی چه بلایی سر این موجود بی‌گناه اومده.

خلاصه هَمستِر بی‌گناه مرد. و ما با مراسم خاصی دفنش کردیم. و یادم موند که قبل از هرگونه چرت وسط روز حواسم به امنیت همه موجودات زنده در خانه باشه. و البته یاد گرفتم که باید بین سن بچه و سایز و لطافت حیوان خانگی تناسب درستی برقرار باشد.