عادات غذایی (قسمت دوم)

عادات غذایی که نیازمند تغییر هستند (قسمت دوم)

  • مصرف مواد شیرین پس از صرف غذا:

برخی افراد بر این باور هستند که برای هضم بهتر غذا لازم است از مواد شیرین و دسر بلافاصله بعد از غذای اصلی استفاده شود. چنانچه این عادت ادامه یابد، دچار افزایش وزن، چاقی و عوارض ناشی از آن می‌شوند.

شیرینی‌ها و قند زیاد، اسیدی را در دهان تولید می‌کنند که به سلامت دندان‌ها آسیب می‌زند و موجبات پوسیدگی دندان را فراهم می‌کند. توصیه می‌شود بلافاصله بعد از خوردن مواد شیرین آب نوشیده شود یا مسواک زده شود.

تحقیقات نشان داده است که استفاده از شکر سفید کارایی گلبول‌های سفید را کاهش می‌دهد که این امر منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌گردد، درنتیجه انواع عفونت‌ها، بیماری‌های قارچی، تپش قلب، فشارخون، چاقی، بیماری‌های دستگاه گوارش، ناراحتی‌های کلیوی، مشکلات سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا، دیابت و در مورد کودکان افزایش تحرک و کاهش تمرکز حواس را به دنبال دارد.

شکر به‌صورت‌های گوناگونی در مواد غذایی وجود دارد: در سس گوجه‌فرنگی‌های آماده، انواع کیک، کلوچه، ویفر و...، غذاهای فرایند شده، انواع نوشابه‌ها و آب‌میوه‌های صنعتی و...

مثلاً یک قاشق سوپ‌خوری سس گوجه‌فرنگی حدود یک قاشق چای‌خوری شکر دارد. یک شیشه نوشابه گازدار کوکاکولا ۱۲ قاشق چای‌خوری قند دارد.

بعد از مصرف مواد قنددار، قند خون افزایش می‌یابد که به دنبال آن پانکراس انسولین ترشح می‌کند، برای مصرف برنامه غذایی که سرشار از قند باشد پانکراس بیشتر کار می‌کند تا انسولین بیشتر ترشح شود. درنتیجه به‌مرور فرسوده، خسته و ازکارافتاده می‌شود.

از طرفی با مصرف مواد قندی خصوصاً هنگام گرسنگی قند خون سریع افزایش می‌یابد و به دنبال آن انسولین ترشح می‌شود، قند خون مجدد کاهش می‌یابد و فرد دوباره احساس گرسنگی می‌کند و بدن قند بیشتری را طلب می‌کند و سیکل معیوبی شکل می‌گیرد. که عوارضی نظیر: سردرد، تپش قلب، نگرانی، خستگی شدید، بی‌خوابی، تغییرات خلق‌وخو و درنهایت دیابت را سبب می‌گردد.

لذا توصیه می‌شود عادت کنیم در هنگام گرسنگی از لقمه‌های نان و پنیر و سبزی‌ها، نان و ماست و سبزی‌ها، شیر و خرما، شیر و موز یا انواع میوه‌ها مصرف کنیم.

با این روش گلوکاگون ترشح می‌شود که می‌تواند برای مدت طولانی‌تری قند خون را ثابت و بالا نگه  دارد افت قند خون نداریم و فرد احساس سیری می‌کند.

علت استفاده از شکر در غذا: شکر ماده ارزان‌قیمتی است که خیلی خوب ذائقه را تحریک می‌کند و شخص را به خوردن بیشتر وادار می‌کند. ضمناً شکر برای چشم و سیستم بینایی نیز مضر است و منجر به ضعیف شدن چشم‌ها می‌شود و فرد دچار نزدیک‌بینی می‌شود.

شکر ویتامین‌های گروه B و C را از بین می‌برد این ویتامین‌ها فشار مایع داخل چشم را کنترل می‌کنند. استفاده از ویتامین‌های C، B، کروم، منیزیم و روی می‌تواند به افرادی که عادت به مصرف قند و شکر دارند کمک کند که این عادت را کم و یا ترک کنند.

  • مصرف مواد شور

عادت به مصرف نمک یکی دیگر از عادات غذایی برخی افراد است که نیاز به تغییر دارد.

برخی افراد عادت دارند بدون چشیدن غذا از نمک استفاده کنند، این امر منجر به افزایش دریافت نمک می‌شود.

انسان روزانه به حداکثر ۳ گرم نمک نیاز دارد که این میزان با مصرف به‌اندازه سبزی‌ها و میوه‌جات تأمین می‌شود.

به دنبال مصرف نمک آب در بدن ذخیره می‌شود. نمک زیاد موجب تجمع آب در بدن و تورم می‌شود.

از طرفی با مصرف زیاد مواد حاوی سدیم حجم ادرار نیز کاهش می‌یابد در این‌گونه موارد توصیه می‌شود مصرف مواد غذایی حاوی پتاسیم مثل خیار، بادام، بادام‌زمینی خام، موز و... را در برنامه غذایی خود افزایش دهیم. نمک زیاد سبب افزایش فشارخون می‌گردد و زمینه را برای بروز سکته‌های قلبی و مغزی فراهم می‌کند.

  • نوشیدن چای بعد از غذا

یکی دیگر از عادات غذایی نوشیدن چای بعد از صرف غذا است.

چای به دلیل وجود تانن مانع جذب آهن غذا می‌شود که این امر موجب بروز کم‌خونی در افراد می‌شود.

آهن ریزمغذی است که درصد جذبش در بدن پایین است و برای افزایش جذب نیاز به محیط اسیدی دارد و توصیه می‌شود برای افزایش جذب این ریزمغذی مهم از لیموترش به همراه غذا استفاده کنیم و نوشیدن چای را تا ۲ ساعت بعد از غذا به تعویق بیندازیم.

علاوه بر آهن، مصرف چای زیاد مانع از جذب ویتامین B1 نیز می‌گردد.

  • نوشیدن آب و مایعات همراه غذا

عادت به نوشیدن مایعات در حین غذا هم از دیگر رفتارهایی است که نیاز به تغییر دارد.

نوشیدن آب سبب رقیق شدن آنزیم‌های گوارشی می‌شود که این مسئله منجر به ایجاد اختلال در هضم غذا می‌گردد. بدنبال هضم نامناسب غذا، فرد دچار نفخ و اختلال در دستگاه گوارش می‌شود.

در مورد کودکان نیز نوشیدن مایعات خصوصا از نوع گازدار سبب می‌شود حجم معده پر شود و میزان غذا دریافتی آنها کاهش یابد‌.

  • تند‌خوری

عادت بعضی از افراد هنگام غذا خوردن تند خوردن است. علاوه بر عادت، یکی از دلایل تند خوردن کاهش قند خون است و دلیل این امر حذف میان وعده در صبح و عصر می‌باشد.

چنانچه میان وعده‌ها حذف شوند بدن دچار افت قند می‌شود و در وعده اصلی، شخص بسیار تند غذا میل می‌کند.

با تند خوردن درواقع ما فرصت هضم کافی را از مواد غذایی می‌گیریم .

زیرا برخی از مواد غذایی ازجمله نان‌ها، برنج و مواد نشاسته‌ای هضمشان دردهان اتفاق می‌افتد و اگر دردهان هضم نشوند در معده آنزیمی جهت هضم، خُرد شدن و شکسته شدن ندارند زیرا معده جایگاه هضم مواد پروتئینی است و در ناحیه معده ایجاد سنگینی و دل‌درد می‌کنند.

این مواد نشاسته‌ای هضم نشده وارد روده می‌شوند در آنجا به دلیل عدم هضم، جذب صورت نمی‌گیرد و منجر به مشکلاتی ازجمله ناراحتی‌های گوارشی، ترش کردن، نفخ، دل‌درد، میگرن، اگزما و برخی دیگر از بیماری‌های پوستی می‌شود.

بنابراین توصیه می‌شود به هنگام غذا خوردن آرامش داشته باشیم، از بشقاب مناسب استفاده کنیم، به‌اندازه نیاز غذا داخل بشقاب بریزیم، غذا را خوب بجویم و به غذا فکر کنیم و سپس قورت دهیم.

  • استفاده از مواد غذایی سرخ‌شده

عادت برخی خانواده‌ها مصرف غذاهای سرخ‌شده است. این افراد غذاهایی که سرخ‌کردنی باشند را به غذاهای آب‌پز ترجیح می‌دهند. درحالی‌که این رفتار هم بهتر است تغییر کند. زیرا سرخ کردن و حرارت بالا مواد مغذی را از بین می‌برند.

در اثر سرخ کردن میزان کالری و چربی غذا افزایش می‌یابد که زمینه را برای بروز چاقی، اضافه‌وزن و ناراحتی‌های قلبی و عروقی فراهم می‌نماید و هضم مواد غذایی مشکل می‌شود.

  • داشتن باورهای غذایی

برخی باورهای غذایی که از روی عدم آگاهی یا کم آگاهی باشند نیز در استفاده از برنامه غذایی سالم ما را دچار مشکل می‌کنند.

مثلاً در هنگام بارداری برخی باور دارند که بانوی باردار

۲ نفر است و باید به‌اندازه ۲ نفر غذا بخورد. درحالی‌که نیاز مادران باردار این‌گونه نیست.

  • ریزه‌خواری

گاهی اوقات وقتی حواسمان به بدنمان و نیازهایش نیست دچار ریزه‌خواری می‌شویم. یعنی دائم در حال خوردن هستیم. با این روش نه‌تنها کالری دریافتی افزایش می‌یابد بلکه دستگاه گوارش هم مرتباً در حال کار است و استراحت نمی‌کند و این امر سبب ضعف دستگاه گوارش می‌شود.

توصیه می‌شود به‌جای ریزه‌خواری ۵ الی ۶ وعده‌غذا داشته باشیم و فاصله میان وعده های غذا هم حدود ۲ تا ۳ ساعت باشد.

عادات غذایی

یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در شکل‌گیری الگوی غذایی، عادات و رفتارهای غذایی ما است.‌

الگوی غذایی تعیین‌کننده چگونگی انتخاب، آماده کردن، طبخ، مصرف و نگهداری مواد غذایی است، که ریشه در عوامل مختلفی، نظیر شرایط اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، جغرافیایی، مذهبی، کشاورزی و بسیاری عوامل دیگر دارد که نسل به نسل منتقل‌شده و با باورهای ما ارتباط مستقیم دارند.

عادات غذایی هم مثل هر عادت دیگری معمولاً بدون تفکر و تعمق و بدون آگاهی انجام می‌شود .

اگر این عادات غذایی معمول نامناسب باشند می‌توانند اثرات نامطلوب و گاه جبران‌ناپذیری در سلامت ما به‌جای گذارد.

بنابراین برای رسیدن و داشتن الگوی غذایی صحیح و برخورداری از تغذیه متعادل و متنوع، شناخت عادات غذایی دارای اهمیت بسزایی است.

عادات غذایی که نیازمند تغییر هستند (قسمت اول)

  • یکنواختی برنامه غذایی روزانه‌

یکی از ضروریات این است که در برنامه غذایی روزانه تنوع مواد غذایی وجود داشته باشد. زیرا جذب و سوخت‌وساز بعضی از مواد غذایی در حضور مواد دیگر بهتر انجام می‌شود.

مثلاً برای جذب ویتامین A موجود در ذرت بهتر است آن را با کره یا روغن‌زیتون سرو کرد. یا کلم برکلی بهتر است با گوجه‌فرنگی و لیموترش میل شود، پنیر با گردو یا زیتون و...

این مسئله برای کودکان که در حال رشد هستند، بانوان باردار و مادران شیرده حائز اهمیت است.

از طرفی هر ماده غذایی دارای ویتامین و املاح محدودی است و ارزش غذایی آن کامل نیست اما با ایجاد تنوع ما می‌توانیم نیازهای تغذیه‌ای سلول‌های بدنمان را تأمین کنیم.

مثلاً ماکارونی ازنظر زنجیره پروتئینی کامل نیست و بهتر است با گوشت یا پنیر و سبزی‌ها میل شود.

  • حذف وعده‌های غذایی

برخی از افراد خصوصاً برای پیشگیری یا درمان چاقی ۱ یا ۲ وعده غذایی خود را حذف می‌کنند.

این امر نه‌تنها باعث کاهش وزن و تناسب‌اندام نمی‌شود بلکه با گرسنگی طولانی و افت قند خون و ایجاد عوارضی نظیر ضعف، سستی، خستگی، سرگیجه، اضطراب، بی‌حوصلگی، و عوارض عصبی مثل پرخاشگری، بدن به‌طور سیستماتیک سعی در ذخیره چربی می‌نماید.

معمولاً این برنامه نمی‌تواند پایدار باشد و کنار گذاشته می‌شود و افراد با این روش مجدداً چاق می‌شوند.

از طرفی با حذف وعده غذایی یا حتی میان وعده‌ها به دلیل افت قند افراد در وعده بعد حجم غذای بیشتری دریافت می‌کنند و معمولاً خیلی تند و با شتاب غذا میل می‌کنند.

بنابراین بهتر است علاوه برداشتن ۳ وعده‌غذای اصلی در برنامه روزانه خود ۲ تا ۳ میان وعده هم داشته باشیم.

در ضمن با خوردن حجم‌های کم در وعده‌های بیشتر ما می‌توانیم از کاهش قند خون جلوگیری کنیم،

خلق‌وخوی شاد داشته باشیم و به تناسب‌اندام برسیم.

  • استرس یا هیجان هنگام صرف غذا

هر نوع تنش به هنگام سرو غذا موجب اختلال در ترشح آنزیم‌ها و شیره‌های گوارشی شده درنتیجه در هضم و جذب مواد غذایی اختلال ایجاد می‌کند. و مواد مغذی به‌طور کامل جذب سلول‌های بدن نمی‌شوند، که این روش ادامه‌دار می‌تواند منجر به سوءتغذیه و اختلالات گوارشی شود.

  • مصرف مواد غذایی فاقد ارزش تغذیه‌ای

خوراکی‌هایی مثل: آب‌نبات، اسنک‌های شور، غلات حجیم‌شده، نوشابه‌های گازدار و... حجم معده را پر می‌کنند و اشتها را برای غذای اصلی کاهش می‌دهند. درنتیجه چون نیاز سلولی تأمین نمی‌شود فرد دچار سوءتغذیه و ضعف در سیستم ایمنی بدن می‌گردد.

این نوع مواد غذایی پرانرژی هستند و سبب چاقی می‌شوند. تداخل‌های تغذیه‌ای ایجاد می‌کنند و جذب ریزمغذی‌ها به مشکل برمی‌خورد.

در مورد کودکان و نوجوانان کاهش رشد را به دنبال دارد.

از طرفی به علت نحوه آماده‌سازی، طبخ و نگهداری، ارزش غذایی خود را از دست می‌دهند. و در برخی موارد به دلیل عدم رعایت نکات بهداشتی در فرایند تولید اشکالات بهداشتی دارند.

  • مصرف مواد غذایی فاقد فیبر

مصرف مواد غذایی فاقد ارزش غذایی برای خوشمزه شدن اغلب حاوی نمک، قند و رنگ فراوان هستند این افزودنی‌ها ازیک‌طرف مانع جذب ریزمغذی‌ها می‌شوند و از طرف دیگر ذائقه افراد خصوصاً کودکان عزیز را تغییر می‌دهند و باعث می‌شود که معمولاً تمایل کودکان به خوردن میوه و سبزی‌ها کاهش یابد.

انواع سبزی‌ها، حبوبات، غلات سبوس‌دار، آجیل و خشکبار و میوه‌های تازه خصوصاً باپوست سرشار از ماده‌ای به نام فیبر است. فیبر نقش مهمی در سلامت انسان دارد. فیبرها موادی هستند که هنگام خوردن لازم است زیاد جویده شوند.

فیبرها در پیشگیری و درمان یبوست، کاهش کلسترول و قند خون، حفظ سلامت قلب و عروق، کاهش انواع سرطان‌ها خصوصاً سرطان دستگاه گوارش، کاهش بروز فتق و واریس نیز نقش بسزایی دارند.

ادامه دارد...

تغذیه حسی

هشت‌ساله‌ی شما در حال حاضر:

اگر کودکان را به حال خود بگذاریم و رها و آزاد باشند، اکثر آن‌ها "تغذیه‌کنندگان حسی" می‌شوند. زیرا کودکان در نهایت تعادل به دنیا می‌آیند. هروقت گرسنه شوند غذا می‌خورند و وقتی سیر شدند دست از غذاخوردن می‌کشند. آن‌ها هرگز بسیار گرسنه و یا خیلی سیر نمی‌شوند. آن‌ها سه وعده غذای اصلی علاوه بر میان‌وعده‌ها می‌خورند، اما وزن‌گیری آن‌ها محدود است و بیش از اندازه وزن نمی‌گیرند. آن‌ها معمولاً اندکی از هر چیزی را که سرو شود می‌خورند و در طول دوره‌ی یک هفته‌ای با یک رژیم غذایی نسبتاً خوب که علاوه بر مواد غذایی شیرین و چربی‌ها به میزان متعادل میوه و سبزیجات و گوشت و غلات نیز داشته باشد، هفته را به پایان می‌رسانند.

برای این که عادات غذایی سالم کودکان را مختل نکنیم، بهتر است با فراهم‌کردن و قرار‌دادن غذاهای سالم و در دسترس در وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌ها شروع کنیم. غذاهای معینی را ممنوع نکنید، حتی آب‌نبات، چیپس و پفک را. زیرا در این صورت نسبت به این مواد‌غذایی حریص می‌شوند و طمع پیدا می‌کنند. اکثر متخصصان تغذیه کنترل شده سفت و سخت را نمی‌پسندند. بنابراین وقتی کودکی اجازه نداشته باشد که این تنقلات را بخورد و یا از نظر میزان غذا اجازه ندارد زیاد بخورد و ما به‌طور کاملا مستقیم با او برخورد می‌کنیم، احتمالاً زمانی که ما حضور نداریم و یا حواس‌مان نیست او دزدکی می‌خورد و یا پر‌خوری می‌کند. سعی کنید همواره غذاهای مغذی در دسترس کودکان قرار دهید و اجازه دهید کودکان هم ببینند که شما نیز از این غذا‌ها مصرف می‌کنید. توجه داشته باشید که از غذاها به عنوان جایزه برای رفتار کودک استفاده نکنید. مثلاً: اگه بند کفشت رو درست ببندی بستنی بهت می‌دهم. یا برای تنبیه، مثلاً: حالا که گریه کردی از دسر خبری نیست.

غذا باید کالای بی‌طرفی باشد که وقتی مردم نیاز دارند، اولاً برای قوت‌گرفتن و ثانیاً برای لذت‌بردن و خشنودی میل کنند، بدون این‌که رشته‌های احساسی دیگری به آن ضمیمه شود.

زندگی کنونی شما:

زمان و وقت برای یک خانواده مهم است اما زمان رشد کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سپری کردن اوقات طولانی دور از کودکتان، حتی با همسر یا برای خودتان به تنهایی، برای سلامت ذهن و روان همه‌ی افراد بحرانی و آسیب‌زاست. نقطه‌ی مقابل آن، که اکثر والدین کمتر به آن توجه می‌کنند، مسئله‌ی محرومیت است. این که کودکِ خود را از هیچ‌چیز محروم نکنند. هر چند که وقت آزاد بزرگ‌تر‌ها برای کودکان منفعت دارد و فرصتی است برای شارژ مجدد هر دو طرف: والدین و کودک.

اما گاهی هم او مسئول سرگرم‌کردن خودش است. این تعادل زمانی اتفاق می‌افتد که به میزان نیاز کودک به بازی، خواب ، تغذیه و نوازش و... توجه کافی مبذول شده باشد. در این صورت کودک می‌آموزد که او مرکز عالم نیست و بزرگسالان متفاوت از کودکان هستند، با نیازها حقوق خاص و برنامه‌های خودشان.