Posts by admin

مشارکت

کار کودک بازی‌کردن است. در حقیقت، کودکان بسیاری از مهارت‌ها و مفاهیم را در بازی‌ها و با بازی یاد می‌گیرند. مثلاً از طریق بازی، مشارکت، توجه، اطاعت از قوانین و هماهنگی در حرکات را می‌آموزند. مشارکت و همکاری عوامل کلیدی برای رسیدن به وحدت در خانواده و اجتماع است. ما غالباً از عدم همکاری در خانواده، مدرسه و به‌طور‌کل در جامعه شکایت می‌کنیم که علت آن بسیار ساده است: شاید هیچ وقت به مردم آموزش داده نشده که چگونه همکاری کنند.

برای این که بتوانیم در کارها با دیگران مشارکت داشته باشیم:

اول باید هدف مشترکی داشته باشیم و کلیه‌ی افراد ذی‌نفع باید یک هدف را جستجو کنند. مثلاً برگزاری یک جشن در مهد کودک یا مدرسه یا برگزاری یک کنسرت گروهی. هر چند که داشتن یک هدف مشترک به خودی خود موجب حصول موفقیت نمی‌شود ولی لازم است هر فردی از این موضوع حمایت کند تا هدف به تمامی تحقق یابد.

دوم این که هر فردی باید درک کند که حمایت و پشتیبانی او برای وصول به هدف بسیار لازم و ضروری است. زیرا اگر هر یک از افراد به نوبه‌ی خود مشارکت نکنند، شاید تحقق هدف غیرممکن گردد.

سوم این‌ که تنها داشتن هدف و همکاری کافی نیست، بلکه لازم است مشارکت هر فرد با مشارکت سایر افراد هماهنگ باشد. گاهی اوقات درک ضرورت هماهنگی در انجام امور گروهی برای ما مشکل است. احتمالاً همه‌ی ما تجربه‌ی حضور در یک جمع یا شرکت در یک پروژه‌ی گروهی را داشته‌ایم و ملاحظه کرده‌ایم که اگر بعضی از افراد در جمع حاضر نشوند و یا با تأخیر زیاد حاضر شوند، بقیه‌ی افرادی که به موقع آماده‌اند خسته و ناامید می‌شوند و حتی شاید از ادامه‌ی کار با گروه صرف‌نظر و جمع را ترک کنند و بدین‌ترتیب روحیه‌ی گروه تضعیف می‌شود و زحمات به هدر می‌رود.

بازی‌های مشارکتی نگرش‌های لازم برای همکاری را در کودکان توسعه می‌دهد.

در این گونه بازی‌ها، بچه‌ها با تفاوت‌ها و شباهت‌های یکدیگر آشنا می‌شوند و کم‌کم این تفاوت‌ها را می‌پذیرند.

به‌طورکلی انسان در فعالیت‌های مشارکتی و در تعامل با دیگران است که رشد می‌کند و توانمند می‌شود. در تعامل نوعی زیبایی هست که در کار انفرادی نیست.  مشارکت اعتماد، دوستی و محبت به وجود می‌آورد.

مزایای استفاده کودکان از کامپیوتر

ما در جامعه‌ای تکنولوژی محور با پیشرفت روزافزون زندگی می‌کنیم. کودکان ما نیازمند آمادگی برای ورود به دنیای کار و جهانی هستند که در آن کامپیوترها نقطه‌ی مرکزی زندگی روزمره به شمار می‌آیند. برای کودکانی که از کامپیوتر استفاده می‌کنند، هم در کلاس درس و هم در خانه، چندین مزیت وجود دارد که این مزایا در درجه‌ی اول بستگی دارد به مواردی از جمله چگونگی حضور والدین، کیفیت نرم‌افزارهای آموزشی یا وب‌سایت‌هایی که در اختیار کودک ماست و نیز ایجاد تعادل در هر فعالیت.

کسب مهارت و دسترسی آنان

تحقیقات نشان می‌دهد، بچه‌های 3 و 4 ساله‌ای که در جریان فعالیت‌های کامپیوتری، که اهداف آموزشی اصلی را تقویت می‌کنند، قرار دارند، پیشرفت بیشتری دارند نسبت به بچه‌هایی که از کامپیوتر استفاده نمی‌کنند. نرم‌افزارهای آموزشی مناسب به کودک کمک می‌کنند تا سطح وسیعی از مهارت‌ها را تمرین کند و بهبود ببخشد. هم‌چنین به اثبات رسیده است که کامپیوترها برای کودکانِ دارای محدودیت‌های گفتاری، شنیداری و حرکتی بسیار مفید هستند. یکی از مزایای اصلی کامپیوترها برای بچه‌ها در دسترس بودن دانش و دسترسی سریع به آن است. کودکان می‌توانند هر موضوعی را برای استفاده‌ی شخصی یا آموزشی در منابع متنوعِ بی‌پایان جست‌و‌جو کنند. هنگامی که آن‌ها کامپیوترها را معلمِ خود قرار می‌دهند، نگرشی مثبت نسبت به تکنولوژی پیدا می‌کنند که برای باقی زندگی‌شان سودمند است.

با استفاده از کامپیوتر، کودکان می‌توانند پتانسیل تغییر چشم‌انداز خود نسبت به توانایی‌ها، اعتماد به نفس و خود‌باوری را درک کنند. کامپیوترها به بچه‌های گروه‌های سنی مختلف اجازه می‌دهند تا علاوه بر موسیقی، مهارت‌های هنری خود را در عکاسی، فیلم‌سازی، نقاشی و طراحی توسعه دهند. متخصصان انجمن ملی آموزش بچه‌های کوچک پیشنهاد می‌کنند که والدین برای درک چگونگی تفکر و یادگیری کودک خود، هنگام استفاده از کامپیوتر با آن‌ها کار کنند. کودکان می‌توانند دقایقی را بصورت آنلاین بازی کنند. اکثر این وب‌سایت‌ها آموزشی هستند تا کودک بتواند حروف الفبا، اعداد، اشکال، کلمات و دیگر مفاهیم اولیه را که باید قبل از رفتن به مدرسه بیاموزد، یاد بگیرد.

حفظ تعادل میان دنیای مجازی و واقعی

امروزه کامپیوترها بدون شک بخشی از مسیر پیشرفت کودک هستند، اما باید توجه داشت که استفاده‌ی زیاد از حد از کامپیوتر می‌تواند آسیب‌رسان هم باشد. بنابراین، راهنمایی کودکان توسط والدین بسیار مهم است. زیرا آن‌ها می‌دانند که چگونه تعادل میان دنیای مجازی و دنیای واقعی را حفظ کنند. به طور کلی کودکان می‌توانند از کامپیوترها سود ببرند به شرط آن‌که از آن خردمندانه استفاده کنند. والدینی که کودک خود را هنگام استفاده از کامپیوتر کنترل می‌کنند می‌توانند مطمئن باشند که فرزند آن‌ها از مضرات آن در امان است.

همیشه به خاطر داشته باشید که کامپیوترها مکمل هستند و هیچ‌گاه نمی‌توانند جایگزین فعالیت‌های باارزش کودکی، مانند بازی با بلوک‌ها و جورچین‌ها، شن، آب، کتاب‌ها، اکتشاف از طریق نوشتن و بازی‌های نمایشی شوند.

مطالب فوق از منابعی گردآوری شده که لینک آن‌ها برای مطالعه‌ی بیشتر در اختیار شماست:

What Are the Benefits of Children Using Computers? | eHow

Tech Talk… BENEFITS OF CHILDREN USING COMPUTERS

Computers - A Blessing Or Curse ? Advantages Of Computers | Indian Child

پرحرفی

پنج‌ساله‌ی شما در حال حاضر:

در پنج‌سالگی، کودک شما کلمه‌های بی‌شماری می‌داند که می‌تواند اکثر آنها را به طور واضح بیان کند. او می‌تواند آدم‌ها و اتفاقات را با جزئیات توصیف کند و جملات پیچیده‌تری را به کار ببرد. در حقیقت پنج‌ساله‌ها مانند جعبه‌های سخنگویی هستند که دوست دارند بی‌وقفه داستان بگویند، سؤال کنند یا به راحتی هر فکری را که به ذهن‌شان می رسد با شما در میان بگذارند. آن‌ها تمام مهارت‌های گفتاری را که در سال‌های قبل آموخته‌اند به کار می‌برند و از نوع سؤالات و نحوه‌ی توضیحاتی که می‌دهند می‌توان به پیشرفت طرز فکر جدید آنها پی برد.

پنج‌ساله‌ی شما زمان افعال حال را کاملاً صحیح و درست به‌کار می‌برد (می‌خورم، می‌بری و...). برای تمرین زمان‌های دیگر از او بخواهید در مورد اتفاقاتی که دیروز موقع بازی یا در طول بازدید از باغ‌وحش رخ داده بگوید. هنوز بهترین راه برای شکوفایی مهارت‌های گفتاری در فرزندتان، صحبت‌کردن و کتاب‌خواندن برای اوست.

همچنین شما مشاهده می‌کنید که فرزندتان قوانین و مقررات مکالمه را به خوبی رعایت می‌کند. مثلاً ممکن است او در مکالمه‌ها بسیار صبور و مایل به رعایت نوبت در صحبت‌کردن باشد. یا ممکن است او درگیر باشد، به گوینده یا سخنگو نگاه کند و سرش را تکان دهد. نزاکت و ادب را تقلید کند و کلمات و عباراتِ "لطفاً"، "متشکرم"، و "مرا ببخشید" را استفاده کند.

زندگی شما در حال حاضر:

نویسنده‌ای به نام الکس هی‌لی می‌گوید: "چیزهای خوب را پیدا و ستایش کنید." این توصیه‌ای است بسیار عالی برای هدایت فرزندتان به سوی تثبیت رفتارهایی که دوست دارید بیشتر آن‌ها را مشاهده کنید. در این راستا می‌توانید کار او را توصیف کنید و مشاهده‌ی خود را بگویید. از کلمات تأییدی و یا از حرکات غیرکلامی مثل نوازش موها استفاده کنید. این‌گونه رفتارها سبب می‌شود که او درک کند کار درستی انجام داده است. در عین حال زیاده‌روی هم نکنید. تشویق و تمجید را برای رفتارهای خاص نگه دارید.

(آن طوری که شیشه‌ی برادرت را برداشتی "دوست دارم". توصیف کار یا بیان مشاهده بسیار مؤثرتر از گفتنِ "آفرین" است.) این‌ها را برای کارهایی به کار ببرید که کودک‌تان فراتر از کارهای روزانه انجام می‌دهد، مثل نوشیدن شیر یا لباس پوشیدن.

درست کردن کلکسیون

پنج‌ساله‌ی شما در حال حاضر:

اگر کودک شما هنوز هیچ کلکسیون و مجموعه‌ای درست نکرده، ممکن است شما به‌زودی شاهد دیدن مخروط‌های کاج در جعبه‌های کفش، یا سنگ‌های ریخته‌شده بر کف اتاق خواب باشید. پنج‌ساله‌ها عاشق مرتب‌کردن و دسته‌بندی کردن هستند و این کار نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی آن‌ها به درست کردن کلکسیون است. داشتن این علاقه (که بر مبنای آن هر بزرگسالی وسائل آنتیک یا خرت و پرت‌های مرتبط را جمع می‌کند) هیجان زیادی پدید می‌آورد.

یک نکته‌ی مثبتِ بزرگ برای این سرگرمی:

مشاهده خواهید کرد که کودکان از چیزی که به آن اهمیت می‌دهند و برایشان ارزشمند است، به خوبی نگهداری می‌کنند. بنابراین کودکی که نسبت به اتاق به‌هم‌ریخته بی‌تفاوت است، ممکن است ساعت‌ها برای نظم‌بخشیدن به سنگ‌های درون جعبه‌اش و مرتب نگه داشتن آنها وقت بگذارد. ممکن است سنگ‌های سفید را یک جا و بنفش‌ها را در جایی دیگر بگذارد، یا برنامه‌ی سازمانی‌اش پیچیده‌تر و مبهم‌تر باشد. از او بخواهید آن را برای شما توضیح بدهد.

اگر او به جمع‌آوری چیزی علاقمند است، ممکن است بخواهد چیزهای بیشتری در مورد آن یاد بگیرد. از درست کردن کلکسیون به عنوان یک سکوی پرتاب برای گفتگو در مورد موضوع‌های گسترده‌تر استفاده کنید یا دنبال کتاب‌هایی باشید که جواب‌های مناسب به کودک ارائه می‌دهند: سنگ‌های بنفش از کجا آمده‌اند؟ چرا آنها بنفش هستند؟ نام انواع مختلف سنگ‌ها چیست؟

حتی در این سن، بچه‌ها می‌توانند اطلاعاتی را حفظ کنند و به خاطر بسپارند. به نظر می‌رسد کودکان برای ارائه دادن این اطلاعات به دوستان و خانواده‌شان بسیار مشتاق هستند و در ضمن با این کار مهارت‌های زبانی و اجتماعی آن‌ها افزایش می‌یابد.

زندگی شما در حال حاضر:

والدین اغلب در مورد آمادگی برای مدرسه و این‌که چگونه کودک‌شان این دوره را خواهد گذراند بر نوع مدارس تمرکز می‌کنند و دنبال مدارس بهتر هستند. جالب این‌که، مربیان می‌گویند عامل دیگری وجود دارد که ممکن است مهم‌تر باشد و آن آمادگی اجتماعی کودک است. از نشانه‌های آن این است که، کودک به راحتی از والدینش جدا می‌شود، در صحبت‌کردن با بزرگسالان دیگر راحت است و می‌خواهد با بچه‌های دیگر تعامل و ارتباط برقرار کند و می‌تواند این کار را خیلی خوب انجام دهد، حتی اگر نیازمندِ این باشد که برای چند دقیقه منتظر بماند و نظاره‌گر باشد.

تغذیه حسی

هشت‌ساله‌ی شما در حال حاضر:

اگر کودکان را به حال خود بگذاریم و رها و آزاد باشند، اکثر آن‌ها "تغذیه‌کنندگان حسی" می‌شوند. زیرا کودکان در نهایت تعادل به دنیا می‌آیند. هروقت گرسنه شوند غذا می‌خورند و وقتی سیر شدند دست از غذاخوردن می‌کشند. آن‌ها هرگز بسیار گرسنه و یا خیلی سیر نمی‌شوند. آن‌ها سه وعده غذای اصلی علاوه بر میان‌وعده‌ها می‌خورند، اما وزن‌گیری آن‌ها محدود است و بیش از اندازه وزن نمی‌گیرند. آن‌ها معمولاً اندکی از هر چیزی را که سرو شود می‌خورند و در طول دوره‌ی یک هفته‌ای با یک رژیم غذایی نسبتاً خوب که علاوه بر مواد غذایی شیرین و چربی‌ها به میزان متعادل میوه و سبزیجات و گوشت و غلات نیز داشته باشد، هفته را به پایان می‌رسانند.

برای این که عادات غذایی سالم کودکان را مختل نکنیم، بهتر است با فراهم‌کردن و قرار‌دادن غذاهای سالم و در دسترس در وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌ها شروع کنیم. غذاهای معینی را ممنوع نکنید، حتی آب‌نبات، چیپس و پفک را. زیرا در این صورت نسبت به این مواد‌غذایی حریص می‌شوند و طمع پیدا می‌کنند. اکثر متخصصان تغذیه کنترل شده سفت و سخت را نمی‌پسندند. بنابراین وقتی کودکی اجازه نداشته باشد که این تنقلات را بخورد و یا از نظر میزان غذا اجازه ندارد زیاد بخورد و ما به‌طور کاملا مستقیم با او برخورد می‌کنیم، احتمالاً زمانی که ما حضور نداریم و یا حواس‌مان نیست او دزدکی می‌خورد و یا پر‌خوری می‌کند. سعی کنید همواره غذاهای مغذی در دسترس کودکان قرار دهید و اجازه دهید کودکان هم ببینند که شما نیز از این غذا‌ها مصرف می‌کنید. توجه داشته باشید که از غذاها به عنوان جایزه برای رفتار کودک استفاده نکنید. مثلاً: اگه بند کفشت رو درست ببندی بستنی بهت می‌دهم. یا برای تنبیه، مثلاً: حالا که گریه کردی از دسر خبری نیست.

غذا باید کالای بی‌طرفی باشد که وقتی مردم نیاز دارند، اولاً برای قوت‌گرفتن و ثانیاً برای لذت‌بردن و خشنودی میل کنند، بدون این‌که رشته‌های احساسی دیگری به آن ضمیمه شود.

زندگی کنونی شما:

زمان و وقت برای یک خانواده مهم است اما زمان رشد کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سپری کردن اوقات طولانی دور از کودکتان، حتی با همسر یا برای خودتان به تنهایی، برای سلامت ذهن و روان همه‌ی افراد بحرانی و آسیب‌زاست. نقطه‌ی مقابل آن، که اکثر والدین کمتر به آن توجه می‌کنند، مسئله‌ی محرومیت است. این که کودکِ خود را از هیچ‌چیز محروم نکنند. هر چند که وقت آزاد بزرگ‌تر‌ها برای کودکان منفعت دارد و فرصتی است برای شارژ مجدد هر دو طرف: والدین و کودک.

اما گاهی هم او مسئول سرگرم‌کردن خودش است. این تعادل زمانی اتفاق می‌افتد که به میزان نیاز کودک به بازی، خواب ، تغذیه و نوازش و... توجه کافی مبذول شده باشد. در این صورت کودک می‌آموزد که او مرکز عالم نیست و بزرگسالان متفاوت از کودکان هستند، با نیازها حقوق خاص و برنامه‌های خودشان.